Holacracy Q&A | Ervaringen op de werkvloer bij PuntP

Bij geestelijke gezondheidsorganisatie PuntP hebben ze de Holacracy implementatiefase achter de rug. Vanaf nu is het oefenen. Want Holacracy is een practice. Hoe ze dat ervaren vroegen we aan de mensen zelf.

‘Slow down to speed up’ is een van de meest bekende quotes van Brian Robertson, de bedenker van Holacracy. Ondanks dat je met Holacracy begint met de situatie zoals die er al is in de organisatie, is het toch een verandering. En verandering kost tijd. Organisaties in de gezondheidszorg hebben een gigantische werkdruk. Zo ook GGZ organisatie PuntP. En toch hadden ze het lef om de stap naar Holacracy te zetten.

Bij de Kick off in februari 2017 vroegen we deze pioniers naar hun verwachtingen. Inmiddels heeft coach Erik Slotboom aan PuntP symbolisch een ‘rijbewijs’ overgedragen. Na een traject van een paar maanden om de cirkels op te starten en de daarbij horende ‘rijlessen’ zijn ze bij PuntP klaar om zelf de weg op te gaan. Daarom vroegen we ze nu naar hun ervaringen met Holacracy tot nu toe.

Hoe leg je nu uit aan mensen in je omgeving wat Holacracy is?

Daphne: “Holacracy is voor mij een hele fijne en efficiënte manier van samenwerken die energie geeft.”
Guido: “Als een nieuwe manier van samenwerken waarbij besluitvorming en rollen en taken helder beschreven en verdeeld worden.”
Janske: “Voor mij is Holacracy een manier van samenwerken, overleggen en vormgeven van de werkzaamheden. Keuzes en acties vanuit je eigen autonomie in plaats van overal toestemming voor te vragen.”

Welk moment is je het meest bijgebleven?

Daphne: “Hoe er op spannend moment toch een soort managers rol werd gecreëerd en hoe we dit met elkaar weer hebben weten te keren. Dat was wel even een belangrijk leermoment.”
Guido: “Dat iemand zei ‘Vraag je nou om goedkeuring? Dat heb je niet nodig. Gewoon uitvoeren als dat je goed lijkt in je rol. Als een rol er een spanning op heeft, dan komt dat vanzelf naar voren.”
Janske: “Voor mij was het evaluatie moment eind juni een belangrijk moment. Toen er echt even gekeken werd waar in het proces we nu staan.”

Je leert met Holacracy een aantal nieuwe regels en processen, maar je moet ook ‘ontleren’. Wat was het moeilijkste?

Daphne: “Alles maar proberen op te lossen en de verantwoordelijkheid overnemen, vooral als de cirkelleden vanuit hun spanning een beroep doen op je oude functie.”
Guido: “Betere ideeën ter sprake brengen terwijl het mijn rol of spanning niet is.”
Janske: “Ik moest echt ontleren om in overleggen mijn eigen spanningen te delen op het moment dat een collega een punt inbrengt. Mijn spanning komt later, ze worden een voor een opgelost zodat het echt gaat om de spanning van diegene die hem inbrengt.”

Wat heb je echt moeten leren?

Daphne: “Het loslaten en vertrouwen gaat me goed af. Focus aanbrengen en kritisch zijn wanneer je de cirkel gebruikt om een spanning in te brengen. Geen draagvlak, consensus of het delen om het delen meer.”
Guido: “Hoe je met je spanning omgaat. Zoals waar en wanneer je die inbrengt.”
Janske: “Eigen keuzes maken en werken vanuit mijn eigen autonomie in mijn rollen.”

Wat waardeer je nu het meeste aan Holacracy?

Daphne: “Door Holacracy wordt talent van mensen zichtbaar die anders verborgen was gebleven, dat maakt me ontzettend trots.”
Guido: “Dat het een heel helder systeem heeft met duidelijke spelregels.”
Janske: “De nieuwe taal waarin we met elkaar spreken. Daardoor wordt sneller duidelijk wat er gebeurt en wat een volgende stap is.”

Wat heeft Holacracy jullie als organisatie gebracht?

Daphne: “Naast een heldere structuur ook veel bevlogenheid en humor.”
Guido: “Meer helderheid over rollen en taakverdeling bij zelforganisatie.”
Janske: “Een inzicht in oude werkwijze en handvatten om stugge patronen te doorbreken.”